Son dönemlerde geyiksel içerikli postlarım depresif postlarım önüne geçti. Dişe dokunur konulardan ya da ruhi inişi çıkışlardan canım çok sıkıldığı için kendimi geyiğe vurdum daha doğrusu başıma gelen can sıkıcı şeyleri geyiksel modda yazmaya vurdum desem daha doğru.
Eskişehir denilen bu Anadolu'nun batıya açılan pencerisi olduğunu iddia eden şehre geleli İstanbul'a sık sık gitmemden kaynaklanan uzun yolculuklara katlanmak zorundayım. Bu yolculuklarda zamanı optimum kullanmak için gece olanları tercih ediyorum. Gerçi, geceyi yolda geçirince ertesi iş günü zombi modunda geçiyor ama yine de en makul özüm bu şimdilik.
Yalnız gece yolculuklarında uyuyan insan sayısının artması ile beraber horlayan insan sayısında da geometrik bir artış oluyor. Maalesef ben de horlayan insanlarla aynı ortamda uyuyamam asla. Hele otobüste uyumak zaten ayrı bir dertken yakınımda horlayan biri beni deli ediyor. Hatta bazıları defalarca dürttüğüm halde ayılmadan hala ısrarla horlamaya devam edebiliyorlar. Rezalet...
Geçenlerde ulusal turnuva için otel de kalmıştık ve takım arkadaşımla bir odayı paylaşmak zorunda kalmıştım. İnsan 8 saat hiç durmadan horlar mı ya? Bütün gece uykusuzluktan ve kabuslardan perişan olmuştum.
Bir de toplantılarda uyuyanlar var. Bunlar horladıklarında acayip komik olurlar. Gerçi ben de genelde toplantılarda uyurum ama nadiren ayık olduklarımda da horlayanları görünce gülmekten katılıyorum.
En kötüsü ise misafirliğe gelenlerin horlamasıdır. Bu insanlar misafir olmanın avantajı ile uyandırılmadan istedikleri gibi horlayabilirler. En son bayramda bize gelen misafirle aynı odada kalmıştım ama geceyi koridorda tamamladım. Uyandırmak ayıp olduğundan annem dürtmeme izin vermedi ben de tası tarağı yatağı yorganı alıp koridorda uyudum. Traji komik bir durumdu.
Şimdi horlama yasaklansın dediğim için benim yasakçı cumhuriyet elitlerimden olduğum düşünülebilir ama hiç alakası yok. Sadece bu horlamanın da bir sınırı olsun ve özel hayatında horlasın insanlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder