4 Ekim 2013 Cuma

Hayatta kendisine benim kadar kötü davranan biri var mıdır acaba? Kendime tahammülüm hiç yok. Her sabah kalktığımda birbirine benzeyen günlerden biri daha başlayacağı ve yine kendimle başbaşa kalacağım için hep uyumak istiyorum. Hİç uyanmadan hep uyumak ve gerçek olmadığın bilsemde rüyalarımda tamamen kendimin kurguladığı bir hayat yaşamak istiyorum. Inception'da bahsedilen şeyi ben yıllardır hayal ediyordum ama adamlar film yapmış. (Bir fikrim daha ticarileşmiş oldu ne mutlu bana !)

Elimde bir güç olsa A'dan Z'ye kendime dair herşeyi değiştirirdim. Ama asla, bana verilenlerin fazlasını istediğimden değil. Bana verilenlerin hakkını veremediğimden muzdaribim. Sanki verilen tüm nimetlerin hakkını veriyorum da daha fazlasını isteyebileyim. Ne büyük bir gaflet olurdu (!)

Aslında burada bir çelişki var. Bir yandan kendisi ile barışık biri olduğumu iddia edebiliyorken bir yandan da hala birşeyleri değiştirmeyi düşünebiliyorum. Bana da garip gelen bir durum. Ama aslında eskiden kendime daha çok işkence ederken şimdi daha az ediyorum. Aradaki fark sadece bu.

Ben kendimi bildim bileli bir ilerleme, bir aşma, bir geliştirme triplerindeyim. Neyi aşıcam, neyi geliştiricem adını hiç koymadan sürekli olarak mevcut durumumdan bir tatminsizlik haleti ruhiyesi var. Bu işin sonu da nereye varacak bilmiyorum ama gerçekten böyle olmaktan çok sıkıldım.

Basit, renksiz, durağan bir hayata sahip olarak ve hiçbirşey üretmeden, kimsenin hayatında önemli biri olamadan ölmekten çok korkuyorum.