Bir süredir tembelliğim dolayısıyla ara verdiğim okuma ameliyesine geri dönüş yaptım. Aslında sadece tembellikten değil okumayarak düşünmeyi de durdurabileceğimi ve dolayısıyla çektiğim acıları azaltabileceğimi düşünmüştüm. Halbuki, hiç te öyle olmadı. Beni ben yapan, biraz dahi olsa farklı hissettiren şey okumakmış. Okumak belki yan tesir olarak, ideal bir dünya beklentisi oluşturuyor, ama buna katlanabilirim sanırım. Zirâ, tekrar okumaya başladıktan sonra damarlarımdaki kan tekrar hareketlendi. Kendimi buldum. Ne bulursam okumak değil bir çerçevede okumaktan bahsediyorum. Artık, belli ilgi alanlarım oluştu. Bunların bir çoğu ile ilgili de bilgi altyapım var. Şimdi işin eğlenceli kısmı olan kendi teorilerimi üretmek kaldı. Yalnız, bana ne kadar cazip gelirse gelsin artık komplo teorileri, derin devlet işleri ve gizli örgüt kitapları okumak yok! Bu konuda da prensip edindim.
Ne demiş ünlü bir Türk büyüğü Cem Yılmaz: "Eğitim şart"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder