Azıcık beni tanıyanlar bilir ki bu tür bir cümle bana ait olamaz. Hem böyle alengirli laflar edemem hem de mutluluğu arayan, kovalayan biri değilim. Çünkü, mutluluk diye birşey yoktur.
Herneyse, şimdi mevzu mutluluk felsefesi değil. Konu bu cümleyi söyleyen kişi. Bunu söyleyen kişi, bizim üniversitede ki temizlik görevlilerinden biriydi. Cümleyi elinde bir süpürge tutarken yanında ki kapıda bekleyen simitçiye söyledi. Ben de yoldan geçerken bu duruma şahit olup dumura uğradım.
Yurdumun insanlarının edebiyata olan düşkünlüğü mü artıyor yoksa Ezel'mi izliyorlar da böyle oldular bence araştırılması gereken soyolojik bir olgu. Ama ne olursa olsun aklıma geldikçe kendimi gülmekten alıkoyamıyorum.
Mutluluk benimle de saklambaç oynuyor :P
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder