Pis birşeye değdiğinizde içiniz gıcırdar, tiksinirsiniz ya şimdi ben öyle hissediyorum. Ruhumun kirlendiğini, pislendiğini ve artık leş gibi olduğunu görüyorum.
Öte dünya ile olan bağlantımda bir kopukluk var. Ne namazlarım namaz ne dualarım dua. Bir hissizlik hakim ruhuma. Hayatımın inanılmaz bir hızla akan rutininden başımı kaldırmaya fırsat bulamıyorum. Kalkıyorum, çalışıyorum, yiyorum, içiyorum ve yatıp uyuyorum. Ama hiç düşünmüyor ya da hissetmiyorum. Dümdüz, renksiz biri oldum çıktım.
Acilen ağlamam lazım. Ruhumu dezenfekte etmek için gözyaşı lazım. Sonsuzlukla irtibatı gözyaşlarımla kurabilirim. Zaten daha önce yapmıştım. Tekar yapabilirim.
Ha gayret...
1 yorum:
Bu hissi kaybetmeden ibadetlerine sarılsan iyi edersin. Zira bir süre sonra bu yaşadığın vicdani sorgulama da gidecek senden ve geriye dönmek daha da zorlaşacak. Ben namazıma hala dönemedim ve yazık ki artık vicdan azabı da duymuyorum. Kendin için çok geç olmadan bir adım atmalısın. O'nu kaybetmemelisin. Aksi takdirde geriye sadece bedenin kalıyor: Dediğin gibi yiyor, içiyor, çalışıyor; ama hissedemiyorsun. Çünkü ruhun senden gidiyor.
Yorum Gönder