Hani diyorum benim değer sistemim de günah çıkarma diye birşey olsa...Acaba o zaman aradığım huzuru bulur muyum? Mutluluğun olmadığını biliyorum ama huzur da mı yok acaba?
Eğer huzur yoksa vicdanımda ki bu bana verilen nimetlerin hakkını verememe duygusundan nasıl kurtulacağım? Bu kadar çok şeye sahip olup da bu kadar huzursuz olmam neden?
Hayatta tek beklentim biraz huzur. Basit, gösterişsiz ve sıradan biraz huzur. Tek istediğim vicdanımın beni rahat bırakması. Aslında kafam o kadar karışık ki gerçekten vicdanımın beni rahat bırakmasını istiyor muyum ondan da emin değilim. Çünkü insan olarak değerim eğer varsa bu büyük ölçüde o şikayet ettiğim vicdanım sayesinde.
Ama hep kendi ile mücadele içinde biri olarak buna daha fazla ne kadar takat gösterebilirim bilmiyorum. Dönüp dolaşıp mücadelesini verdiğim şeyler mutlak bir değersizlik sonucuna varmama neden oluyor. Nereye dönsem ve baksam bir sıradanlık, bir gereksizlik var. Hiçbir şeye bağlanamadığım gibi hiçbir şeye önemde veremiyorum ve bu da o vicdan azabını çektiğim bana verilen nimetlerin kadrini bilememe sonucuna beni götürüyor.
Bu hissettiklerim varlık bilincinin bir yan ürünü mü yoksa dağların bile almaktan imtina ettikleri emanetin yükü mü bilemiyorum? Yoksa sadece bir delilik olmasın !! ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder