Hala Ütü...

Bir reklam dönüyor bugünlerde. Kadınlara en sevmedikleri ev işini soruyorlar. Cevap da : Ütü.

Öncelikle, ütü sadece kadınların yaptığı bir iş değil. Keşke öyle olsaydı en çok ben mutlu olurdum. Bu sabah, kalkıp gömlek ütülemek zorunda kalınca reklam aklıma geldi ve hayatımdan ütü yaparken ziyan olan 7-8 dakikayı bu yazının iskeletini oluşturarak değerlendirmeye başladım.

Ben bu ütü olayını hayatım boyunca anlamamış biriyim. Hayata pragmatik bakmayı seviyorum. Bunun sonuncunda da fonksiyonelliği olmayan ürünler ve işler anlamsız geliyor. Gerçi ciddi miktarda estetik kaygım var ama bu kaygıyı zekice bir sadelik(smart chic diyorlar ama doğru mu tercüme ettim bilemedim) olarak görmek ve abartıdan gereksizlikten kaçınmaya gayret ediyorum.

Peki ütü ne işe yarıyor? Cevap: Hiçbir işe. Ama bazılarına göre ütülü giysi güzel görünüyor ve dolayısıyla estetik bir şey. Bana göre estetik getirisi çektiğin ameleliği karşılayacak kadar değil. Elbiseyi giydiğinde ütüsüz olunca seni örtmüyor mu? Ne yani...Bu ütü algısı da bize modernitenin attığı kazıklardan bence ama çok derinlere inmek istemiyorum.

Ütünün yararlı olduğu yegane kişiler bu ütüyü üreten firmalarda çalışanlar ile ütü-paket işçileri olsa gerek. Ne de olsa adamlara ekmek parası oluyor.

Tekrar reklama dönecek olursam, reklamın sonunda kadınlardan biri aynı soruya "hala ütü..." diyerek cevap veriyor. Başlı başına bir fiyasko.

NOT: Resimdeki ütü bizzat sahibi olduğum alettir. Kendisine emeklerinden dolayı bu vesile ile teşşekkür ederim.