24 Ağustos 2011 Çarşamba

3.On Yıla 4 Kala


Saçlarım beyazlıyor. Bunun mmoralimi bozmasının yanında sanırım hayatımın 3. onyılına girecek olmamın da moral bozukluğu içindeyim.

4 gün sonra 3. onyıl başlayacak. Geriye baktığımda hayatıma dair sadece sıradanlık gördüğümden dünyada geçirdiğim zamanın daha da uzaması sadece ruhumdaki kederi büyütüyor.

Hep dua ediyorum: "Allah'ım beni sıradan yapacaksan fazla uzun bir ömür verme". Eğer yaşadığın zamana, topluma ve ideallerine bir katkı yapamıyorsan boşuna yaşıyorsun demektir. Boşuna yaşamak ise kaynak israfıdır. Belki benim harcadığım kaynaklarla bir değer üretecek birinin önü açılabilir. Ben, yapamadığım herşeyin sorumluluğunu üstüme alıyorum. Bana verilen imkanlar yapmak istediklerimin önünde kesinlikle engel değillerdi. Sadece kendi iradesizliğim ve tembelliğimin sonucu bu noktadayım. Uzun bir süredir sadece zihnimi uyutarak ve nefsimin istediği şeyleri yaparak yaşamanın bedelini ödüyorum. Zaman zaman bir sarhoşun ayılması gibi vicdanımla başbaşa kalınca da feryadı basıyorum.

Şimdi insanlar yeni adet üzerine feysbukta doğum günümü kutlarlar yani belki kutlarlar... Sanki, doğmamın kimseye bir faydası varmış da kutlanılması gereken bir olaymış gibi. O kadar ironik bir durumki bu doğum günü hadisesi. Şu ana kadar sadece bana keder vermekten başka bir işe de yaramamıştır.

Geçen 2 onyılda yapamadığım şeyleri gelecek onyılda yapabilir miyim? Buna kafa yoruyorum ama büyük beklentilere girecek kadar ümit vaat eden bir durum maalesef yok. Tek çare tüm DNA'mı değiştirmek.

Hiç yorum yok: