Bir film serisi vardı: ROCKY. Bir boksörün hayatını anlatan sylvester stallone'un oynadığı ve çocukluğumun en popüler yapımlarındandı. O zamanlar sadece dövüş sahneleri ile yumruk atınca etrafa yayılan kan ve ter görüntüleri için izlerdim. Fakat, geçenlerde tekrar izleyince daha önce pek ehemmiyet vermediğim bir yönünü gördüm Rocky efendinin.
Şimdiye kadar yazdığım bir çok konuda hoşlanmadığım insanları betimleyip onları eleştirmişim. Bu sefer değişiklik olsun ve özendiğim insan tipini betimleyeyim istedim. Rocky bana bu konuda ilham verdi. Şöyle ki; adam her film en az bir kere eşek sudan gelinceye kadar dayak yiyor. Ağzı burnu dağılıyor ama kalkıyor pes etmeden tekrar dövüşüyor. Sonunda da her zaman kazanıyor.
Burada işin kazanma kısmından ziyade adamın her dayaktan sonra tekrar ayağa kalmasını çok ilginç ve takdire şayan buluyorum. Bende neredeyse hiç olmayan bir özellik. Birşey istediğim gibi olmadığında darma duman oluyorum ve bir daha canım o şeyi yapmak istemiyor. Halbuki hayat hiç kimse için herşeyi 4-4'lük sunmuyor. Başarılı bir insanla ile diğerleri arasındaki farkı aslında yediği her dayaktan sonra ne kadar çabuk ve az hasarla yerden kaltığı beliryor. Çoğumuzun sandığı gibi, para, zeka ya da güzellik bu bahsettiğim irade olmadan herhangi bir değer ifade etmiyor.
Asıl insanı güçlü kılan yumruk karşısında sendelese ve hatta yıkılsa bile küllerinden doğması. Etrafımda bu tür insanları görünce ciddi bir saygı ve hatta kimi zaman da hayranlık duyuyorum. Ben ise bir kez yumruğu yedim ve yıllarımı kayıp ettim. Bu devletin eğitim sisteminin demir yumruğu beni knock-out etti. Halbuki, ilerleyen yıllarda gördüğüm üzere orada kalkıp ringe dönebilseydim maçı kayıp etmeyebilirdim. Daha da kötüsü 2. kez yumruk yememek için hayata dair iddialarımdan da birer birer vazgeçtim. Acayip korkakça bir davranış aslında. Gülün dikeni eline batacak diye gülü koklamamak gibi birşey. (Bu metofor bana ait değil)
Yılmadan istediklerinin peşinden gidebilen insanlar bence bu hayattaki en güçlü insanlar. Hayata sivil iteatsizlik gösteren tipler bunlar. Asi değiller. Emo da değiller. Sadece istedikleri şeyleri gerçekten istiyorlar ve yüreklerini ortaya koyabiliyorlar. Herkesin etrafında az sayıda da olsa bulunduklarını düşünüyorum. Bazılarımızın iş hayatında, bazılarımızın okul, bazılarımızın ise aile etrafında bu kişiler mevcut olmalı ve eğer mevcutsa mutlaka bunları yakından izlemek gerekir. Bana en çok ibret veren ve kendilerinden birşeyler öğrendiğim kişilerdir. Yaşları ne olursa olsun hepsinin önünde saygı ile eğiliyorum.
Tabii burada ki hassas ayrım, iradesi güçlü, yılmaz insanlarla etrafını yakıp yıkan kırıcı ve hırslı tiplerin arasında ki ayrımı yapabilmek. İradesi güçlü insanlar ne kadar takdir edilesi ise hırslı tipler de bir o kadar itici ve zararlılar. Hiç hazzetmediğim tiplerdir kendileri. Ama konumuz iyi örnekler olduğundan onları uzun uzun betimlemeyeceğim.
Sadete dönecek olursam, ben de büyüyünce bu tür güçlü bir tip olmak istiyorum. Hayatın karşımıza çıkardıklarından bize imtihan olan birşey olduğunda ve terslik çıktığında "küstüm oynamıyorum" demek yerine, "bu maçı kayıp ettik ama önümüzdeki maçlara bakıcaz" diyebilmek beni çok rahatlatırdı eminim.
2 yorum:
Eğitim sisteminin attığı yumruk neydi ki? Hayır erkeğim demişsin mesela kapalı olman mümkün değil o yüzden. :) Evet bahsettiğin insanlar gerçekten takdire şayanlar. Bu arada sana küçük bi sır veriym mi? Rocky' nin yenmesinin, hatta filmlerdeki iyi karakterlerin kazanmasının aslında bakınca bi açıklaması daha var. Kötü tarafın artistliği ve kavgayı zevkine uzatması. Yoksa ne Rocky kalır ne başka bir şey. :))
Bana verdiğin sır çok değerliydi. Paylaşım için teşekkürler :P
Saçma sapan ÖYS sınavında şıkları kaydırdım ve hiç istemediğim bir yerde okudum. İnsanların tek bir sınavla hayatları için önemli birşey karar vermek zorunda kalması beni deli ediyor. Kazık sayılır mı?
Yorum Gönder