İnsan bazen herşeyin cevabını bulmuş gibi hisseder ya, ben öyle hissediyordum. Sorduğum tüm soruların cevaplarına ulaştım ama sorduğum sorular sadece analitik ve objektif olanlardı. Yani, yalnızca aramakla cevapları bulunabilecek olanlar. Sonra bir tatmin ve atalet dönemine girdim. Bir tür nekâhat bir tür reddetme dönemi. Tâ ki bugünlere kadar.
Sorular bence ikiye ayrılır. Bir sorabildiğin ve cevaplarını merak ettiğin sorular bir de kendine bile sormaktan çekindiğin/korktuğun sorular. Aslında sorulardan değilde cevaplarından çekinirsin sanırım.
Bu günlerde bu sorularla yüzleşsem ve bir cevap arayışına girsem mi diyorum? Acaba o kadar büyüdüm mü? Acaba hazır mıyım? Acaba kafama kuma gömsem daha mı iyi?
Ama önemlisi cevapları bulsam ne değişir ki????
Yine ve tam bu ruh halinde ruhuma elini uzatabilecek birine ihtiyaç duyuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder