Kelimeler olmasa ve herşeyi lisan-ı hal ile anlatsam.
Ya da anlaması zor olan şeyleri anlatmak derdim olmasa.
Ya da anlatmayı denediğim anlaşılmadığımın farkına varamayacak derece ahmak olsam.
Ya da ben sussam ve sadece gözlerim konuşsa.
Ya da bir çığlık atsam tüm alem sussa.
Ya da illa birileri konuşacaksa, sadece fikri olduğu konularda bilgisi de olanlar konuşsa.
Ya da kendimi aşsam da kendimi konuşmak zorunda hissetmesem.
Ya da en azından konutuğumda dinlenmediğimde içimdeki infilak hiç var olmasa.
Sanırım en iyisi ve elde edilebiliri bu sonuncusu oldu...
2 yorum:
bence içindeki infilaka aldırma konuşmaya devam et dinlenmek ya da dinlenmemek için değil, kendin için yap bunu. hem belkide sen konuşurken dinletmeye çelıştıkların değil, hiç farkında olmadıkların duyuyordur seni!
Bu dediğin en güzeli ve doğrusu da Sabır lazım bunu yapmak için di mi?
Yorum Gönder